Dead Space Remake - Dit is hoe een remake hoort te zijn (2024)

Nieuwe games zijn niet cool meer; oude games is wat we willen! Dat is een beetje gekscherend gezegd natuurlijk, maar dat we momenteel in een flinke golf van remasters en remakes zitten, is duidelijk. De ene na de andere oude game krijgt een next-gen patch, verschijnt voor het eerst op een moderne console of wordt zelfs van de grond af aan opnieuw gemaakt. In die laatste categorie zagen we al de remakes van Resident Evil 2 en Final Fantasy 7 en die gelden logischerwijs als twee van de geslaagdste heruitgaven van oude games. Een derde dient zich nu aan, want ook Dead Space is helemaal opnieuw gemaakt. Wil je meer weten over dat maakproces, dan kun je dit artikel nog eens doorlezen. Daan sprak eind december met ontwikkelaars van EA Motive, die uitlegden hoe zij te werk zijn gegaan voor deze Dead Space-remake.

In de basis is deze versie van Dead Space hetzelfde als de game uit 2008. Dat wil zeggen: de setting en grote delen van het verhaal zijn hetzelfde. Je speelt nog steeds als ingenieur Isaac Clarke, die samen met een crew op onderzoek uitgaat naar wat er is gebeurd aan boord van de USG Ishimura. Het grote schip, een ‘Planet Harvester’, geeft geen tekenen van leven meer en dus is het aan Isaac en de zijnen om te kijken wat er mis is. De Ishimura is in beide games de plaats van handeling, maar EA Motive heeft de lay-out van het schip wel aangepast. Niet alleen ogen de verschillende omgevingen, gangen en kamers een stuk ruimtelijker; ze zijn ook meer met elkaar verbonden. In de oude Dead Space moest je tussen verschillende stukken van het schip een tram pakken. Dat ritje was dan een verkapt laadscherm. Nog steeds pak je in Dead Space de tram, maar je kunt vaak ook binnendoor, via de gangen, die nu meerdere delen van het schip met elkaar verbinden. Zo ontstaat meer het beeld van een groot schip dat een geheel vormt, zonder dat daar laadschermen tussen zitten. We zeggen bewust ‘het beeld’, want in werkelijkheid staat Isaac nog steeds vaak in een lift, wat natuurlijk hetzelfde idee is als dat oude tramritje, maar het effect komt goed over.

Dezelfde setting met hetzelfde hoofdpersonage betekent dus dat je Dead Space eens temeer te lijf gaat met een persoon die helemaal niet getraind is om het op te nemen tegen hordes monsterlijke wezens. Isaac repareert dingen en kan overweg met allerlei machines, maar niet per se met wapens. Gelukkig blijken de machines die aan boord van de Ishimura gebruikt werden door mijnwerkers en ander personeel prima geschikt als wapens. Het geïmproviseerde wapentuig was toen al een van de charmes van Dead Space en dat is in deze versie uiteraard ook zo.

Necromorphs in stukjes kapotschieten

Natuurlijk hebben de wapens en de effecten die zij veroorzaken dezelfde metamorfose ondergaan als de rest van de game. Dat effect is het best te zien op de monsters. Een belangrijk element aan de vijandelijke Necromorphs die je tegenkomt in Dead Space, is dat ze het meest kwetsbaar zijn aan hun ledematen en andere uitsteeksels. Het is dus vooral zaak om die onder vuur te nemen, wil je ze snel verslaan. Het is goed te zien dat die ledematen stap voor stap kapotgeschoten worden, met tussenstapjes tussen helemaal intact en ‘compleet van het lichaam afgeschoten’ en uiteraard ziet dat er een stuk mooier en gedetailleerder uit dan vijftien jaar geleden.

Wanneer Isaac en de crew de Ishimura in de openingsfase naderen, is er van alle narigheid echter nog geen spoor. De crew nadert het niet reagerende schip, maar gooit het op een technisch probleem. Dat is verder niet zo belangrijk. Deze openingsscène is vooral leuk omdat het goed de verschillen tussen Dead Space (2008) en Dead Space (2023) toont. Cinematografisch is veel hetzelfde. De aanvlieghoek en veel van de cameraperspectieven komen overeen, maar verder is er veel anders. De grafische verschillen zijn er uiteraard in lichteffecten, resolutie en detailniveau, maar ook het geluid is anders. Wie de scènes naast elkaar zet, hoort niet exact dezelfde teksten. Ook dat deel is dus opnieuw gedaan voor deze remake. Sterker nog: Isaac had pas vanaf Dead Space 2 een eigen stem. Dat hij in deze game nu praat, is dus op zichzelf al nieuw.

Ook nieuw is, uiteraard, de grafische keuze die je moet maken. De game kent een optie om de Performance-modus in te schakelen. De resolutie schakelt dan terug naar 1440p en enkele andere features, zoals raytracing, worden uitgeschakeld. Dat zorgt er dan voor dat de game in 60 frames per seconde te spelen is. Wij zouden aanraden dat ook te doen; de grafische voordelen van het spelen zonder 'Performance mode' aan, wegen niet op tegen het nadeel van een lagere framerate.

Nieuw materiaal zien we niet alleen in de intro van het spel. De game blijft het hoofdverhaal trouw, maar voegt daar extra content met kleine verhaallijnen aan toe. Stel je daar niet te veel van voor. Het zijn vooral simpele ‘opzoekmissies’ die vooral als doel lijken te hebben om meer informatie te geven over wat zich heeft afgespeeld op de Ishimura. Wat dat betreft is de ‘Intensity Director’ een veel interessantere feature. Dit is een systeem dat ervoor zorgt dat de Ishimura niet leeg gaat aanvoelen als je overal al Necromorphs hebt verslagen. Het systeem houdt namelijk de spanningsboog van de gameplay in de gaten en zorgt dat er her en der nieuwe monsters spawnen. Je moet in Dead Space bepaalde locaties meer dan eens bezoeken en soms aardige stukken terug lopen. Door dit systeem moet je continu op je hoede zijn, zonder dat de confrontaties met monsters daarbij scripted aanvoelen.

Uitstekende spanningsboog

Dat laatste kun je heel feitelijk lezen en accepteren, maar sta er even bij stil. De spanningsboog is namelijk wat Dead Space Dead Space maakt. De game is ontzettend goed in je op het puntje van je stoel houden. Oké, vlak na een pittig gevecht heb je meestal wel even wat tijd om rustig adem te halen, maar elk moment dat je verder op onderzoek uit bent aan boord van de Ishimura, voelt spannend. Het is niet zo dat er constant vijanden tevoorschijn komen en juist dat maakt het zo spannend. Je weet nooit of het geluidje dat je hoort een voorbode is van een Necromorph die uit het plafond komt vallen, of niet. Veilig voelt het nooit. Van tijd tot tijd komt er een climax in de vorm van een speciale vijand of tussenbaas. Die zijn vermakelijk, maar het is de algemene sinistere sfeer die de game speciaal maakt. Dat deed het in 2008 al en dat is in 2023 niet anders.

Een deel van de spanning is ook: hoe ga je om met je middelen? Isaac vindt van tijd tot tijd nieuwe machines die als wapens fungeren en allemaal hun sterke en zwakke punten hebben. Een persoonlijk favoriet is de cirkelzaag, waarmee je vijanden die dichtbij zijn snel van hun ledematen kunt ontdoen. Maar belangrijker dan wat je fijn vindt, is waar je ammunitie voor hebt. Die ammo vind je overal in de spelwereld en kun je ook her en der bijkopen, maar je credits zijn beperkt en upgrades en healthpacks kosten ook geld. Welke vier wapens je actief hebt, wordt dus vaak bepaald door waar je nog ammo voor hebt en door welke kogels je liever bewaart voor moeilijkere gevechten. Daarnaast kun je de wapens ook verbeteren door ze te upgraden en ook dat bepaalt welke wapens je het vaakst gebruikt. Klein puntje van kritiek: wapens wisselen voelt goed zolang wapens in je actieve wapenwiel van vier wapens zitten, maar andere wapens uit je collectie gebruiken, moet via een menu. Dat is tijdens gevechten onhandig. Een uitgebreider wapenwiel had niet misstaan.

Gelukkig voert EA Motive op andere vlakken wel allerlei veranderingen door die de gameplay in deze remake op positieve wijze beïnvloeden. Zo zijn er allerlei nieuwe puzzels en kan Isaac zich in 'zero-G-zones' vrij bewegen door de boosters in zijn pak te gebruiken. In het origineel kon Isaac alleen van oppervlak naar oppervlak springen. Deze verandering is een goed voorbeeld van hoe de gameplay in deze remake anders uitpakt dan in het origineel.

Tijdens het spelen van Dead Space viel ons ook nog iets anders op. We wisten natuurlijk al dat The Callisto Protocol, die we in december nog bespraken, veel leek op Dead Space. Hoezeer beide games echter overeenkomen, bleek pas goed toen we Dead Space speelden. De games doen zeker ook dingen anders, maar kennen gelijkenissen. Een niet als soldaat getraind hoofdpersoon moet zich staande houden tegen allerlei gemuteerde wezens, terwijl zich langzaam een plot ontvouwt waaruit blijkt dat wat er allemaal gebeurt, niet per se op toeval gebaseerd is. Beide games zijn lineair en de manier waarop de personages bewegen, is vergelijkbaar. En zo zijn er nog meer voorbeelden te vinden. Toch misten we in The Callisto Protocol dat gevoel van spanning. Of nu ja, dat is niet helemaal waar. We dachten die spanning wel te ervaren, maar Dead Space brengt dat naar een ander, hoger niveau. Daarnaast heeft Dead Space randzaken als het systeem rond opslaan en checkpoints beter op orde en is de game ook net wat langer. Dead Space is dus min of meer de betere versie van de Dead Space-achtige game die The Callisto Protocol had willen zijn. Voor beide games geldt trouwens dat ze niet overdreven lang zijn en waar een uur of tien speeltijd in 2008 wellicht nog oké was, is het anno 2023, zelfs met enkele uurtjes extra, geen vetpot.

Conclusie

De afweging of Dead Space een goede game is, kun je op meerdere manieren maken. Is het een game op zichzelf? Ja. Als je het origineel nooit gespeeld hebt, is dit gewoon een nieuwe game voor je, met een nieuwe verhaallijn. Of kijk je ernaar als remake? Dat is wat het letterlijk is. Vind je hierin dan genoeg om een hernieuwde aankoop te rechtvaardigen? Wat ons betreft kun je er van beide kanten naar kijken, maar hetzelfde zien: een game die je tijd en geld absoluut waard is. Voor de een zal het een nostalgisch tripje zijn, waarbij de manier waarop de spelwereld nu is opgebouwd en het vernieuwde algehele audiovisuele niveau voor wat versheid zorgen. Heb je het origineel gemist, dan is dit natuurlijk de beste manier om Dead Space alsnog te beleven. De game speelt uitstekend met spanning, laat die op sterke manieren tot een climax komen en weet je op andere momenten ook steeds vast te houden. Ergens vinden we het jammer dat er zoveel oude games opnieuw uitkomen in plaats van dat we meer nieuwe games zien, maar als ze zo worden herbouwd als EA Motive met Dead Space heeft gedaan, dan kunnen ook wij daar alleen maar van genieten.